dag 6 18 juni

Vanmorgen liep de wekker weer al vroeg af, 5.15. We hadden heerlijk geslapen na onze bonte avond! Wat vliegt zo'n week snel voorbij de laatste dag van onze megatrip is aangebroken.

Het ontbijt was eenvoudig maar goed en we kregen een termoskan koffie mee. De laatste etappe vandaag ging eerst richting Maassluis. Het was nog erg vroeg 6.30 dus heerlijk rustig fietsen in de duinen van Katwijk. We zagen veel konijntjes wegspringen en ook 2 herten op een duin. We gingen verder via Scheveningen en Den Haag, langs de boulevards en soms door de plaatsen zelf. Om 8.00 ging plotseling het mobieltje van Karina. Zij schrok daar zo erg van (vraag niet waarom)dat ze volop in de remmen ging. De fiets stond stil en viel opzij richting de stoep, Karina vloog over de stoep en stak haar handen in een heg. We lagen dubbel van het lachen al zag Corry in gedachte de ambulance al de straat in rijden.......maar Karina heeft dus gevlogen! De banaan lag op de stoep, zo uit het netje van de fietstas gelanceerd.  Als jullie dit vanavond op de leukste homevideo's zien dan zijn wij dat!

Bij Maassluis namen we de pont naar Rozenburg. Het weer zat niet helemaal mee, het ging regenen. We waren de tijd daarna druk met regenjas aan en weer uit,  omdat het te warm was om met regenjas te fietsen.

In Hellevoetssluis aangekomen gingen we vol goede moed op zoek naar een pont. Ja we gingen het weer proberen!

(Ondertussen namen we onderweg de nodige calorieën in) maar helaas de pont die we wilde nemen begint volgende week pas met de overtochten. Maar dt mocht de pret niet drukken. Regenjassen weer aan en richting de Haringvlietsluizen. Regen en wind zaten ons tegen maar we gingen gewoon door. Af en toe moest Karina haar achillespees  masseren maar vandaag had Corry haar zweetdoek niet nodig. Al had ze wel een probleem met haar overschoen....liep gelukkig goed af!

Vanwege het weer besloten we de kortste route naar huis te nemen. Voor de zoveelste keer werd de  mio cyclo  (fietscomputer van Karina die onmisbaar is op zo'n  tocht... de fietscomputer wel te verstaan!!) Ingesteld nu voor de laatste etappe.  We kregen weer nieuwe energie bij de gedachte dat wij onze mannen en kinderen weer zouden zien. En niet  te vergeten de allerliefste buurvrouw van Nederland,  Ini die voor ons ons  en onze mannen zal koken.

De laatste kilometers over de bekende dammen hebben we windje mee en het is droog! Bij het bord Tholen stoppen we even voor een foto, althans we proberen een selfie te maken, Edwin (zoon van Karina) en zijn vrouw Jacquelien komen net aangereden. Wat een leuke ontvangst! Zij mogen gelijk even de foto maken

Veilig komen we in de Pergola aan, dankbaar voor de mooie tocht en het feit dat we heelhuids thuis zijn gekomen waar we onze geliefden in onze armen  konden sluiten.

Ini heeft een heerlijke ovenschotel klaargemaakt. Van Leen krijgen we ieder een rode roos!.

Bedankt voor alle leuke reacties en oppeppers.  We hopen dat jullie van ons verhaal hebben genoten.

Corry en Karina